در قرن نهم هجری نخبگان برجسته ای مانند عبدالرحمن جامی، شیخ مظفرالدین شیرازی و جلال الدین دوانی در مراکز علمی و فرهنگی ایران مانند هرات و شیراز به عرصه ظهور رسیدند، آنان از نظر علمی از چنان شهرتی برخوردار شدند که نظر سلاطین جهان اسلام مانند سلطان محمد فاتح و بایزید ثانی عثمانی را به سوی خود جلب کردند. این نخبگان برخی از آثار تالیفی خود را به نام سلاطین عثمانی به رشته تحریر درآوردند. از سوی دیگر گروهی از نخبگان ایرانی در طب و ریاضیات در طول این قرن به عثمانی مهاجرت کردند. آنان نقش بسزایی در انتقال دستاوردهای علمی و فرهنگی ایرانی به عثمانی و در گسترش روابط سیاسی و فرهنگی بین دو سرزمین داشتند. در این مقاله نقش این دسته از نخبگان در گسترش مناسبات سیاسی و فرهنگی ایران و عثمانی و تاثیر آنان در حیات علمی و فرهنگی عثمانی در قرن نهم هجری به شیوه تحلیلی و توصیفی مورد بررسی قرار می گیرد.
دین پرست, ولی. (1396). نقش نخبگان ایرانی در گسترش مناسبات ایران و عثمانی در قرن نهم هجری/ پانزدهم میلادی. مطالعات روابط فرهنگی بینالمللی, 2(4), 57-68.
MLA
ولی دین پرست. "نقش نخبگان ایرانی در گسترش مناسبات ایران و عثمانی در قرن نهم هجری/ پانزدهم میلادی". مطالعات روابط فرهنگی بینالمللی, 2, 4, 1396, 57-68.
HARVARD
دین پرست, ولی. (1396). 'نقش نخبگان ایرانی در گسترش مناسبات ایران و عثمانی در قرن نهم هجری/ پانزدهم میلادی', مطالعات روابط فرهنگی بینالمللی, 2(4), pp. 57-68.
VANCOUVER
دین پرست, ولی. نقش نخبگان ایرانی در گسترش مناسبات ایران و عثمانی در قرن نهم هجری/ پانزدهم میلادی. مطالعات روابط فرهنگی بینالمللی, 1396; 2(4): 57-68.
)